Polega na zastosowaniu wielu form oraz metod fizjoterapeutycznych w celu jak najszybszego powrotu do zdrowia pacjenta. Ma charakter kompleksowy i jest indywidualnie dobrana do rodzaju schorzenia bądź choroby.

Terapia manualna jest koncepcją badania i leczenia pacjenta. Zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy odpowiedzialne za wystąpienie dolegliwości bólowych . Tym samym stawia hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta. Terapia manualna wiąże się przede wszystkim z obszernym wywiadem i wnikliwym badaniem, co w przypadku odwracalnych zaburzeń narządu ruchu jest najistotniejsze. Przyczyna dolegliwości leży często w dysproporcji pomiędzy możliwościami tkanki do przyjmowania obciążenia, a jej rzeczywistym obciążaniem. Leczenie polega na zniesieniu tej dysproporcji i przywracaniu fizjologicznej „symbiozy” pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Jako leczenie stosowane są techniki: mobilizacji stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien). Niestety terapia manualna jest jeszcze mało rozpowszechniona wśród lekarzy i często mylnie porównywana z tzw. kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych podstaw w źródłach wiedzy medycznej. Należy jednak podkreślić, iż terapia manualna należy do medycyny i łączy się z prawie wszystkimi znanymi dotąd specjalnościami lekarskimi, a zwłaszcza neurologią, ortopedią, interną, reumatologią oraz rentgenologią. Postępowanie lecznicze ma charakter terapii odruchowej i oparte jest na gruntownej wiedzy anatomicznej oraz neurofizjologicznej.

Celem metody PNF jest ponowna nauka (tzw. reedukacja) lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby. Jest to kompleksowa terapia, oparta o najnowszą wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii. – Leczenie ukierunkowane jest na odzyskanie utraconej w wyniku procesu chorobowego funkcji ruchowej. Efekty terapii są bardzo szybko odczuwalne, mogą być widoczne już po jednym lub kilku powtórzeniach danej procedury leczniczej. Metoda wykazuje niezwykłą skuteczność w walce z bólem stawów i mięśni. Wykorzystują ją najlepsi na świecie terapeuci, zarówno w sporcie jak i w największych klinikach medycznych.

Metoda McKenziego jest metodą fizjoterapeutyczną opartą na dowodach naukowych, metoda biomechanicznej diagnostyki i leczenia (Mechanical Diagnosis and Therapy – MDT) zaburzeń mechaniki kręgosłupa, w tym zespołów bólowych, oraz schorzeń stawów obwodowych i kończyn spowodowanych zaburzeniem mechaniki. Jednym z częstszych wskazań do stosowania metody McKenziego jest dyskopatia zarówno   w stanie ostrym jak i przewlekłym. Metoda bazuje na teorii że za większość odczuć bólowych w obrębie kręgosłupa odpowiedzialne jest uszkodzenie krążka międzykręgowego tzw. dysku. Uszkodzenie to często powoduje promieniowanie bólu wzdłuż kończyny  a jego zasięg określa stopień degradacji dysku – czym dalej obwodowo sięga ból, mrowienie czy zaburzenie czucia skóry, tym większe uszkodzenie. Metoda zawiera część diagnostyczną i terapeutyczną. Po ustąpieniu objawów – ogromne znaczenie ma profilaktyka. Liczne badania naukowe w pełni potwierdzają wartość diagnostyczną metody McKenziego. Ze względu na wysoką skuteczność i powtarzalność wyników części diagnostycznej metody McKenziego, jej stosowanie jako pierwszej, wydaje się być celowe dla określenia przyczyn dolegliwości bólowych. W terapii według metody McKenziego, na początku wykorzystuje się czynniki mechaniczne generowane siłami samego pacjenta, jak i szeroką gamę technik manualnych. Zasadą jest, stosowanie najpierw indywidualnie dobranych ćwiczeń, a dopiero jeśli to konieczne, dodatkowo terapii manualnej – po wykluczeniu wszelkich przeciwwskazań do jej zastosowania.

Jest to terapia polegająca na aplikacji na ciało rozciągliwej lub nierozciągliwej taśmy w ściśle określony sposób. Metoda ta pochodzi z Japonii. Pierwsze zastosowanie odnalazła w świecie sportu, natomiast obecnie z powodzeniem stosowana jest także w szeroko pojętej rehabilitacji. Wspiera procesy lecznicze i wydolnościowe poprzez: zmniejszenie bólu i nienaturalnych odczuć skóry i mięśni, redukcję obrzęków i zastojów limfatycznych, wspomaganie pracy mięśni oraz korekcję niewłaściwej pozycji stawu. Skutecznie pomaga w zwalczaniu dolegliwości bólowych stawów, w tym kręgosłupa. Powszechnie stosowana w terapii pourazowej, a nawet u kobiet w ciąży. Plastry  nie wywołują negatywnych odczynów skórnych, a także nie ograniczają fizjologicznych zakresów ruchów. To terapia działająca 24 godziny na dobę.